Velo na televisión, mátanse as bandeiras,
ningunha pode gustarme, todas son horrendas,
seguen gañando os mesmos, os que enchen o saco.
Tanto ruido non entende por qué eu canto
Busco os teus beizos quentes,
que minten máis que bican,
os que se rifa a xente.
Quero o teu abrazo suicida,
ainda que sepa que é mentira
e me coste a ruina.
Antes de marcharme, xa quería volver,
antes de chegar, xa quixen quedarme
Plaza de Mayo, a Boca, Palermo
¿como olvidar?
Sabes que te extraño, capital federal
Que cerren pra sempre a rúa do olvido.
Que te metan nela pra nunca verte …
Que non che vaia bonito , que che vaia de morte..
E que por fin o tempo borre as feridas e os teus fantasmas nunca máis volvan a verme .
E non tires o teu tempo nesta despedida, xa sei que che sobran motivos pra cambiar de xente .
Que me sonría a sorte e che vaia de morte..
Que se pudran os teus desexos , que non se cumpra o que soñas , que nunca teñas primaveira ..que se che apaguen os bicos e que como a min che doiga ..que te leven os demonios lonxe da miña cabeza
Champán, chalet…
Que che atragante a túa lua de mel.
Caviar, channel…
Flipante quen te veu e quen te ve.
Xa ves, collo a miña mala cara e voume daqui
non sei as veces que me reinventei
Durmir se antoxa moi díficil se é sen ti
Non só respirar é vivir .
esta noite á túa ventá tira pedras a lua,
di que non chores soa,
que ela quere compañia que a noite é llonga e fría
Mas chutes non.
Nin cucharas impregnadas de heroína;
Non mas xóvenes chorando noite e día.
Soamente oír o seu nome causa ruina.